مقدمه:

 توصیف وضعیت موجود

 تجربهٔ طولانی تدریس من و سایرهمکاران در مقطع ابتدایی نشانگر آن است که هر ساله تعدادی از دانش آموزان نه تنها به اهداف کلی درس ریاضی دست نمی‌یابند بلکه در یادگیری بیشتر مباحث درس ریاضی نیز با مشکل روبرو هستند. کلاسی که من در آن مشغول به تدریس می‌باشمم نیز ازاین قاعده مستثنی نبوده ودانش آموزان این کلاس نیزدر یادگیری مفاهیم ریاضی مشکل دارند. به گفتهٔ مدیر مدرسه که دارای چند سالل سابقه مدیریت دراین آموزشگاه و تدریس درپایه چهارم آموزشگاه‌های دیگربوده است. دیگر دانش آموزان سال‌های گذشته و دوره‌های بالاترکهه عمدتاً“ از بستگان همین دانش آموزان بوده‌اند نیز از نظر یادگیری ریاضی دچار مشکل بوده و هستند. به همین جهت تصمیم گرفتم در صورت امکان راه حلی برای رفع مشکل بیابم.

گردآوری اطلاعات (شواهد 1):

 مساله عدم علاقه مندی دانش آموزان به درس ریاضی را با جمعی از همکاران با سابقه در میان گذاشته و با هم به بحث و گفتگو پرداختیم. همهٔ همکاران با علاقهٔ بسیار در بحث شرکت کردند و نظرات مفیدی ارائه نمودند. با یکی از اساتید صاحب نظر شهرمان نیز موضوع را در میان گذاشتمم ایشان مشتاقانه مطالب نوشته شده را مطالعه و نظر خود را بیان نمودند. با مراجعه به کتاب‌ها و نشریات گوناگون هم به مطالب جالب و قابل توجهه در این زمینه دست یافتم پس از گفتگوهای بسیار در زمینهٔ علل ضعف و مشکلات یادگیری تعدادی از دانش آموزان در درس ریاضی مطالب جمعع آوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت مشکلاتی که در این باره وجود داشت، نظیر روش تدریس معلم، تفاوت‌های فردی دانش آموزان، مسائلل کمک آموزشی، محیط فیزیکی کلاس و ... فهرست گردید.

خلاصه یافته‌های اولیه:

 - معلمین ما معمولاً در کلاس درس متکلم وحده هستند و درس ریاضی که مخصوصاً در پایه چهارم باید با روش‌های گوناگون تشریحی، تشبیهی، استفاده از مثال، تجربه و مشاهده‌های عینی، استفاده از مدل و کاوشگری و…) تدریس شود به روش زبانی و قاعده گویی محدود شده است.

-معلم آن طور که باید آموزش لازم را ندیده به طور مثال با اصول یادگیری آشنا نیست که بتواند از آن در امر تدریس بهره گیرد.

-وسایل کمک آموزشی که نقش مهمی در ارائه مفهوم ریاضی دارند به حد کافی در اختیار معلم و دانش آموز نیست.

-تراکم بیش از حد جمعیت در کلاس

-عدم ارتباط ریاضی در پایه‌های مختلف

-نقش خود دانش آموز در گیرایی مفاهیم از نظر رشد جسمی و هوش

 نکاتی چند در باره آموزش ریاضی:

 در حین مطالعه و جمع آوری اطلاعات در پی مطالبی بودم که مرا در امر تدریس و رفع مشکلات یادگیری کودکان راهنما باشد که به نظریه اسکینر در کتاب نظریه‌های یادگیری برخوردم او معتقد است یادگیری در صورتی به بهترین وجه انجام می گیردکه

الف ) اطلاعاتی که قرار است آموخته شوند در گام‌های کوچک ارائه گردد.

ب ) به یادگیرندگان دربارهٔ یادگیری‌شان بازخورد فوری داده شود. یعنی بلافاصله پس از یک تجربه یادگیری به آنان گفته شود که اطلاعات مورد نظر  را درست یادگرفته اند یا از آن لحاظ اشکالاتی دارند.

ج) یادگیرندگان بتوانند با سرعت متناسب خود یاد بگیرند.

او با تجربهٔ دست اول متوجه شد که این اصل در کلاس‌های درس به کار برده نمی‌شوند او در رابطه با دیداری که از یکی از کلاس‌های درس دخترش در سال 1391 به عمل آورد چنین اظهار نظر کرد: «در 11 آبان من به عنوان پدری که از کلاس درس فرزندش دیدار می‌کند در صندلی آخرر یک کلاس درس ریاضی نشسته بودم. ناگهان وضعیت کاملاً مبهم به نظر رسید درآن جا بیست موجود فوق العاده با ارزش وجود داشتند معلم کلاس تقریباً بر خلاف تمامی آنچه که ما درباره یادگیری می دانیم عمل کرد. قابل ذکر است که معمول‌ترین روش یادگیری روش سخنرانی است و در این روش هر سه اصل بالا زیر پا گذاشته می‌شود. در زمان حال و در بعضی از مدارس فعلی ما نیز غالباً از کودکان مدارس ابتدایی خواسته می‌شود به جای یادگیری مفاهیم ریاضی از طریق بررسی ماهیت اعداد و نیز تفهیم مفاهیم به کمک معلم مجموعه‌های تازه، لغات و اعمال ریاضی جدید را به ذهن بسپارند. در امر تدریس هر مفهوم درس ریاضی سیر تفکر دانش آموز را نیز باید مدنظر قرار داد که مراحل آن به شرح زیر می‌باشد: